Sky Woman

Yapmaya çalıştığım birçok şey var, açıklamak istediklerimle birlikte.

Mesela neden bu bloğu açtım ve neden kendimi zorlamıyorum geri dönmekle

ya da ilgilenmekle?

 Yazdığım ilk yayınlara bakıyorum. 

Herhangi bir maddi kazancım olmadı bu arada.

Kafama koyup yarattığım bu bloğa

 Düşünmeden atladım ve şimdi sadece izliyorum.

Ben çok nadir plan yaparım

Çünkü bir sonraki adımını en fazla tahmin edersin

Gelecek her zaman en ufak bir tesadüfe bakar, değişir.

Ayrıca bazı fikirler çok nadir gelir, çok hızlı kaçabilir.

Mathilda'dan ilk ayrıldığım zamanlardı.

Hala kendime soruyorum, her şey onun uğruna mıydı?

Başım sürekli dönüyor ve adımlarımı kontrol edemiyordum

"Kime anlatabilirsin ki derdini?" diyordum

Zamanla insan her şeye alışıyor gerçekten

Samimi söylüyorum bunu hemde samimiyetin en içinden

Bağımlılık bile olsa alışıp üstesinden geliyorsun 

Fakat ağzında bıraktığı tadı unutmakta çok zorlanabiliyorsun

Mathilda benim için kolay değildi

Bol bol sorular aldım onun hakkında

Sizin istediğiniz oydu, anlamıyorum ne sizi bu kadar etkiledi

Ama lütfen beni anlayın, adım atmalıyım artık hayatımda.

Tabii ki hala değer veriyorum, yıllarımı harcadığım kadına

Tabii ki keşkeler var hayatımda 

Hani yıllar sonra çocukluğunuzdan kalan bir şeyi görürsünüz ya

Geri istemezsiniz yine de çünkü sizde aynı kalamadınız, o da. 

 Ben bu bloğu açarken kendimi geliştirmek istiyordum. 

Ki bu ben istesem de, istemesem de gerçekleşti

Ben bu bloğu açarken Mathilda'yı anıyordum

Fakat o yine de hayatımda bıraktığı etkisi geçti gitti.

Ona yazdığım şiirleri, denemeleri ve hikayeleri

Aynı hevesle okuyorum, aynı duygu ile

Bazen kendime soruyorum, ne koyardık acaba bir isim koyacak olsak ilişkimize?

Bazen düşünüyorum "Hala benim Mathilda'm olabilir mi ?"diye.

Oyun oynamak gibi biraz

Belirli bir seviyeye gelmeden, bazı şeyleri yapamazsınız

Bir şeyleri kaybetmeniz lazım yoksa yeni bölümler açamaz

Yolunuzu aydınlatamazsınız.

Mathilda istemeden çok şey öğretti bana

Kendimi çok daha iyi savunabiliyorum mesela

Ya da onları çok sevsem bile ne kadar güçlüyüm gösteriyorum insanlara

Onlar kırılsa da kırılmasa da

İncinseler, ağlasalar veya beni sürekli suçlasalar da 

Ben artık güçlüyüm, inançlıyım Mathilda.

Ah Mathilda, ah Mathilda

Yine seni düşünürken kayboldum sokağın tavanında

İlgi odağısın yine hep istediğin gibi

Düşündürüyorsun yine kendini sanki hiçbir şey yaşanmamış gibi.

Dün gibi hatırlıyorum hala seni

Bende aklından çıkmıyorum ve bunu okuyorsun çok belli

Görmek isterdim bir edebiyatçı olarak senin şiirlerini 

Ama zannetmiyorum benim hakkımda iyi bir şey yazabileceğini.

İlham gelir, periler uçuşur

Bir yayın yazarım şerefine 

Umut gelir varlığında kaybolur

Sadece bakakalırım adına ait şiirlere.

Ben oturup şiir yazayım diyemiyorum

Ya da hikaye yazmanın üzerine bir planım yok

Ben aklıma geleni ikince kere düşünmeden yapıyorum

Çünkü tekrar elimdeki perileri kaybetmeye niyetim yok.

Ben bir şair değilim ya da yazar.

İyi bir bloğa da sahip olmayabilirim

Ben iyi bir insan değilim bu aşikâr

Fakat bir şeyleri anlatacak kadar takatim var.

Dinlemek size kalmış, okumak size. 

Ben okuduğum kitaplarda kaybolsam bile

Gelip anlatamam size neler gördüğümü

Sadece göstermeye çalışırım içimdeki ateşin neden söndüğünü.

Şiirler senin, yazılar senin

Kalemler senin için, şarkılar senin 

Gerçeğinle kıyaslama kendini, sen çok daha güzelsin

O bataklık sen değilsin 

Ben Mathilda'nın, Mathilda benim..